Dr Miroslav Zotović je 1952. godine obezbedio prostor u tek osnovanom Zavodu za rehabilitaciju ratnih i civilnih invalida u Beogradu, kako bi grupa osoba sa cerebralnom paralizom imala mogućnost za osposobljavanje. Na inicijativu grupe roditelja u saradnji sa dr Miroslavom Zotović, dr Jovanom Ristić i dr Borivojem Radojčić, 11. maja 1957. godine pokreće se osnivanje Društva za brigu o deci sa cerebralnom paralizom u Beogradu i na taj način se otvora ovaj problem o kome se tada znalo vrlo malo, kako u zdravstvenim institucijama, tako i u široj društvenoj javnosti. U to vreme taj problem najviše su osećale porodice koje imaju dete sa cerebralnom paralizom.

Društvo je počelo da okuplja stručnjake različitih profila zainteresovanih za rešavanje problema cerebralne paralize, iz toga je rezultirao predlog da se preko Društva pokrene inicijativa za otvaranje prve ustanove za lečenje i osposobljavanje cerebralno paralizovane dece. Centar za cerebralnu paralizu osnovan je 1958. godine, a poceo sa radom 1959. godine, i to je bila prva zdravstvena ustanova u našoj zemlji koja je specijalizovana za osposobljavanje cerebralno paralizovanih lica, današnja Specijalna bolnica za cerebralnu paralizu i razvojnu neurologiju.

Upravni odbor je na svojoj prvoj sednici odredio prioritete i rangirao probleme po važnosti i hitnosti. Kasnije, na drugoj izbornoj skupštini Društva, 1960. godine, formiran je odbor od 20 članova, stručnjaka i roditelja, koji su donosili odluke u vezi problema, kojih je tada bilo mnogo. Svojim programom, Društvo je obuhvatilo tri grupe pitanja: rad sa roditeljima, rad sa osobama sa cerebralnom paralizom i rad na proširivanju društvene zaštite. Na ovim poslovima je bio angažovan veliki broj stručnjaka koji je imao podršku od brojnih institucija, kao što su: Centar za cerebralnu paralizu, Institut za rehabilitaciju, Institut za majku i dete, Specijalna bolnica na Banjici, Zavod za proučavanje socijalnih problema, Prosvetno pedagoške ustanove.

Značajan rad Društva ogledao se u više oblasti. Radilo se na planu stvaranja neophodnih uslova za osnivanje prve škole za cerebralno paralizovanu decu.  1972. godine osnovana je specijalna osnovna škola za cerebralnu paralizu, koja je kasnije prerasla u osnovnu školu za decu sa cerebralnom paralizom „Miodrag Matić“. U oblasti socijalne zaštite Društvo se zalagalo za sve oblike vaninstitucionalnog zbrinjavanja, promeni zakona i propisa koji su u interesu osoba sa cerebralnom paralizom. Nadalje, Društvo je potenciralo i na što većem uključivanju u sve oblasti društvenog života, pa su se organizovale razne kulturne manifestacije radi podizanja nivoa opšte kulture kako osoba sa invaliditetom, tako i njihovih porodica

Razvijanjem Društva, 1984. godine, stvorila se potreba širenja Društava na opštinskim nivoima, a zatim i formiranja Saveza za cerebralnu i dečiju paralizu Srbije.

Veliku zahvalnost dugujemo dr Miroslavu Zotoviću, koji je radio na uvođenju nove koncepcije rehabilitacije i na širanju Centra za rehabilitaciju u zemlji, kao i na uvođenju odgovarajuće pravne regulative u socijalnoj zaštiti iz oblasti invalidske zaštite. Prvi je uveo rehabilitaciju cerebralno paralizovane dece u Jugoslaviji.

Zatim, dr Borivoje Radojčić je prvi javno obeležio medicinski aspekt cerebralne paralize. Bio je član inicijativnog odbora za formiranje i prvi podpredsednik Društva, prvi upravnik Centra za cerebralnu paralizu i postavio koncepciju savremenog timskog tretmana cerebralno paralizovane dece.

Posebno zaslužni članovi su: dr Desa Filipović, dr Vera Popović, Prof. dr Živojin Zec, Nada Višek, Marija Dragišić i drugi, koji su doprineli radu Društva.